Het COVID-proces: Dag 4, Deel 10 - De psychologie, door Ariane Bilheran (Nederlands ondertiteld)
Ik ben Ariane Bilheran uit Franrijk. Ik ben filosoof, met een specialisme in morele en politieke filosofie.
Ik ben klinisch psycholoog en doctor in psychopathologie, gespecialiseerd in de studie van manipulatie, afwijkend gedrag van macht, perversie, paranoia, intimidatie en totalitarisme.
Ik spreek vanuit die twee gezichtspunten.
Ik gaf een aantal jaren les aan de universiteit, werkte als controleur en onderzoeker voor verschillende bedrijven, maar was ook expert in verschillende rechtszaken betreffende intimidatie op het werk.
Ik heb veel boeken geschreven over dit onderwerp, een aantal ervan zijn in andere talen vertaald.
Vanuit mijn expertise zou ik zeggen dat we te maken hebben met een afdrijven naar totalitarisme, ik zal uitleggen waarom ik dat denk.
Een verschuiving naar totalitarisme vanuit het oogpunt van politieke filosofie, maar ook gezien vanuit de psychopathologie, wat overeen komt met het collectieve waanidee, de paranoïde waan.
Paranoia is een aanstekelijke psychose, en intimidatie is de belangrijkste factor, het werkt volgens volgende structuur: Een zichtbare of onzichtbare vijand, of een denkbeeldige, heeft het op ons voorzien, we moeten ten strijde trekken tegen de vijand, dit rechtvaardigt intimidatie en alles is toegestaan.
Het is het waanidee van vervolging dat leidt tot handelen.
De intentie te schaden blijft echter behouden, daarom heb ik in het verleden gepleit voor veroordeling bij paranoïde profielen, die spelen in een meerderheid van zaken waar het gaat om intimidatie.
In het totalitaire systeem verandert misschien de inhoud van het waanidee.
Bijvoorbeeld wie de vijand is, maar de vorm blijft dezelfde, die ik net schetste. Het eerste punt van mijn diagnose. Intimidatie wordt ingezet tegen bevolkingen,
met vreselijke gevolgen voor de geestelijke gezondheid van individuen.
In deze politieke crisis werden typische vormen van intimidatie van het volk gebruikt, dat het slachtoffer werd van herhaalde morele druk, bedoeld om het individu te brengen en te houden in een staat van angst.
De gevolgen voor de geestelijke gezondheid zijn verschrikkelijk.
We kunnen op zijn minst zeggen dat geestelijke gezondheid geen hoge prioriteit had.
In tegendeel, de schade is aanzienlijk. Meervoudige trauma's, depressie, zelfdoding, geestelijke wanorde, verslavingen, verwarring, psychiatrische decompensatie, vooral van het schizofrene type.
Vele specialisten luiden de noodklok, vooral waar het om kinderen gaat.
In januari 2021, bijvoorbeeld, sprak het hoofd van de psychiatrische kinderafdeling van het Necker Ziekenhuis in Parijs, dr. Pauline Chaste, van een alarmerende toename in het aantal pogingen tot zelfdoding bij kinderen en pubers, volgens verschillende Parijse ziekenhuizen. Geestelijke problemen zijn factoren bij en geven de aanzet tot lichamelijke klachten, psychosomatische klachten genoemd, die de gezondheid van het individu beïnvloeden.
Nu heiligt het doel de middelen, de logica is offers brengen.
Het wordt acceptabel om individuen op te offeren uit hoofde van aantallen, het hoogste cijfer, en het individu verliest zijn mensenrechten.
Morele overwegingen zijn geen onderdeel van de discussie tenzij ze gebruikt kunnen worden om te chanteren en te manipuleren. Het zou goed zijn voor de groep dat individualisme wordt opgeofferd.
Onderwijs is de afgelopen twee jaar opgeofferd in veel landen, door schoolsluitingen, grotere ongelijkheid, zij die wel over internet beschikten, en wie niet.
Sluiten van klassen, het isoleren van kinderen, wat leidde tot depressieve gedachten. In Frankrijk werden zorgmedewerkers ontslagen omdat ze weigerden een experimentele injectie te nemen onder het mom van een zogenaamde pandemie, terwijl het zorgsysteem natuurlijk die staf nodig had.
Elke afwijkende mening, zelfs maar vragen stellen, stuitte op censuur en repressie, in het licht van het dogmatische vertelsel dat niemand mocht bestrijden, ondanks de vele ogenschijnlijke tegenstellingen dat het bevat.
De Franse president heeft het volk meerdere malen opgeroepen zich op te offeren in de strijd tegen het virus.
Meer wereldwijd, landen gingen op slot, niet gewapend tegen een economische lockdown, en miljoenen vervielen in de ellende.
Bij deze logica van opoffering telt het individu niet meer en kan worden gebruikt als proefkonijn tot het punt van genocide.
Morele of wettelijke grenzen zijn er niet meer, noch spirituele.
De methoden zijn sektarisch, allereerst angst, “een extreem gevaarlijk virus zal ons doden.”
Ten tweede, afzondering, lockdownbeperkingen van bewegingsvrijheid, en inbreuk op onvervreemdbare, fundamentele rechten, het recht te gaan waar je wilt, te zeggen wat je wilt, etc.
Drie, uitsluiting en slechte behandeling, kritische burgers worden gezien als slecht.
Zelfs oproepen tot moord in sommige politieke debatten.
In Italië riepen journalisten, politici en artsen om scheiding in treinen van gevaccineerden en ongevaccineerden, die een bord om hun nek zouden moeten dragen, en verklaringen van de wens voor het herinstalleren van gaskamers.
Sommigen zijn alles kwijtgeraakt, hun zaak, inkomen, ouderlijke macht, enz., alleen maar omdat ze tegenstander waren van het gevoerde beleid.
Bijvoorbeeld het onthouden van zorg, net als het vaccinatiebeleid, zonder onderscheid van het individu wat betreft hun diversiteit, dat is misbruik dat het leven in gevaar brengt, zonder dat de staat verantwoordelijkheid voor hen neemt.
In Frankrijk is overgevoeligheid geen criterium om niet onderworpen te worden aan injectie. Vier, loyaliteitsconflict. Mensen dwingen tot onmogelijke keuzen.
Valse keuzen, bijvoorbeeld tussen het recht om te werken, te voorzien in levensonderhoud, en zelfbeschikkingsrecht. Het is een valse keuze.
Vijf, hypnotische suggestie, in het bijzonder wat men noemt de “hypnotische verzegeling,” wat mensen belet na te denken, middels de massamedia met het herhalen van verslagen van overlijdensgevallen en beelden van paniek.
Zes, censuur en vervolging.
Zeven, herhaalde traumatische schokken, met tussenpozen uitgestort over de bevolking. Bijvoorbeeld een sluitingsbevel op het laatste moment, soms bevelen binnen bevelen, tegenstrijdigheid.
In Frankrijk zei de regering bijvoorbeeld de ene week dit en een paar weken later precies het tegenovergestelde, zonder ooit te rechtvaardigen wat men eerder zei.
Acht, algemene vreemdheden, bijvoorbeeld beloningen voor niet gemachtigden om injecties te geven zoals diëtisten, fysiotherapeuten en psychologen. Voor hoge beloningen.
Negen, schuldgevoel aanpraten, verleiding, chantage, intimidatie, het ontzeggen van zorg aan een deel van de bevolking, gebrek aan onderwijs voor kinderen, wanorde binnen het referentiekader voor de voltallige wereldbevolking, surveillance, en het diep ingrijpen in het persoonlijk leven, etc.
Dit binnen een asymmetrische context waar men werd onderworpen aan de beslissingen van hun leiders en waar onschuldigen werden aangewezen als schuldig.
Kinderen worden aangewezen als schuldig aan de dood van hun oma. De burger wordt behandeld als een gevangene die voorwaardelijk vrij is.
De herhaalde traumatische schokken, opgelopen over de tijd, uitgelokt door politiek debat en beleid, ondersteund door de niet aflatende voorstellingen in de media, hebben het individu geleid naar een staat van traumatische dissociatie. Het brengt een verdedigingsmechanisme op gang dat in de psychologie “ontkenning” heet, het onvermogen om te gaan met het geweld van de situatie dat het innerlijk leven bedreigt.
De manipulaties van massamedia, inspelend op angst en paniek, leidden tot splijting in families, in huwelijken en in vriendschappen.
Het spleet de samenleving in tweeën, waar iedereen de ander wantrouwt.
Het zal moeilijk zijn hier uit te komen en de harmonie tussen burgers terug te brengen. Zeggen we niet “verdeel en heers?”
De massamedia brachten constant de hypnotische suggesties die het individu reduceerde tot wiskundige eenheid, een nummer, een positief of een negatief geval.
Binnen de hypnose is het “hypnotische zegel” een krachtige inductie die het denken over een bepaalde kwestie belet, als een afgesloten lade in de psyche.
Een sekte of cultus eist een vasthouden aan een religieus type van geloof, het individu wordt niet gevraagd te analyseren maar blind te geloven.
Vervolging, censuur en intimidatie waren het lot van hen die wilden analyseren, niet geloven.
Een sekte of cultus belooft altijd een terugkeer naar een verloren paradijs.
Zo is het ook met het totalitair systeem. Een sekte of cultus bedient zich van fetisjen. Hier was de heilige graal de injectie, deze zou ons bevrijden van het kwaad. Dat was natuurlijk een leugen.
Iemand die nu twee keer is geprikt verliest in veel landen zijn rechten als verdere prikken worden geweigerd. Duidelijk is dat het ons voert naar een wereld van controle en surveillance, waar het individu is gereduceerd tot op zijn best een productiekracht en op zijn slechts kan worden verwijderd als nutteloos voor de kapitalistische heerschappij.
Het afdrijven naar totalitarisme kent een sektarische en voorspellende aard.
Hannah Ahrendt zei dat “de sciëntificiteit van totalitaire propaganda wordt gekenmerkt door het bijna uitsluitend aandringen op wetenschappelijke voorspellingen, tegenover het meer traditionele refereren aan het verleden.”
De voorspelling vond aan het begin plaats, de volledig onrealistische en niet uitgekomen voorspelling van het aantal doden, en ik verwijs naar het boek dat ik schreef met wiskundige Vincent Pavan “Le débat interdit,” “Het verboden debat,” dat begin maart in Frankrijk wordt uitgegeven.
Het totalitaire systeem plaats het bereiken van doelen in een toekomst die altijd verder weg gelegen is, een soort uiteindelijke belofte, de weg terug naar het verloren paradijs, het einde van de lijdensweg. de zuiverheid van het ras, het land gezuiverd van ziekte, een terugkeer naar hoe de wereld was, etc.
Het is een kwestie van de massa te verenigen tegen een gezamenlijke vijand, in dit geval het virus.
Het inlijven van de oppositie om dit doel te bereiken.
De vijand, zowel intern als extern, is onderhevig aan verandering. Ideologisch sciëntisme en zijn voorspellende techniek blijven bewegen. Het vermogen een verschillend uiterlijk aan te nemen houdt hen aan de macht. De discussie is niet langer een weerspiegeling van de werkelijkheid, de werkelijkheid wordt aangepast aan de discussie. We begonnen met voorspellende modellen die we wilden toetsen aan de werkelijkheid. Laten we eens kijken naar de voorspellingen van Ferguson in dit geval.
In de wetenschap moeten modellen altijd onderworpen zijn aan de realiteit, en niet andersom, Frans wiskundige Vincent Pavan verwoordde het zo in “Het verboden debat”:
“De eerste stelling werd gevestigd: 'het model van Ferguson en de berekeningen die erop werden gebaseerd stemden overeen met de werkelijkheid.'
Het is dit moment dat de collectieve waan begon.
Het waanbeeld van de werkelijkheid werd gevestigd, en vanaf dat moment werd het overwicht van willekeurige cijfers, voortkomend uit speculatieve modellen, opgelegd, in plaats van statistische cijfers uit de praktijk, gebaseerd op beproefde wetenschap, waar je begint bij de feiten en deze meet. Het was een wetenschappelijke doodzonde, met tragische gevolgen voor de mensheid.
We dienen te begrijpen waarom totalitarisme werkt bij bevolkingen. Dat komt omdat in totalitarisme een belofte wordt gedaan. Een belofte waaraan men zich natuurlijk niet zal houden.
Die belofte aan het volk is dat de volle verantwoordelijkheid wordt overgenomen voor al het lijden in hun bestaan, en een terugkeer naar het verloren paradijs.
Zo werd het opgezet in de Westerse landen: “Wij zullen voor alles zorgen, blijf thuis, wij betalen je, denk niet meer na, dat doen wij voor je, laat je prikken en alles zal terugkeren naar hoe het was.
Denk niet na, dat doen wij voor je.” Enzovoort. Vanuit psychologisch oogpunt, de profielen die de aanzet geven tot intimidatie zijn pervers en/of paranoïde, zogenaamd narcistische profielen, maar in het geval van perversie is er sprake van misdadige verantwoordelijkheid omdat er geen geconstrueerde waan is, wat meer betwistbaar is bij paranoia, omdat de waan van vervolging daar wel bestaat.
Hoe dan ook, de paranoïde person is zich bewust van aangerichte schade.
Hij rechtvaardigt het zelfs, er is een duidelijke bedoeling om te schaden, de rechtvaardiging is het pseudo-ideaal, “het algemeen belang,” “de volksgezondheid,” etc., zo zagen we al bij eerdere totalitaire regimes. De paranoïde persoon gelooft niet noodzakelijkerwijs in zijn eigen waanideeën.
Het is eerder een manier van in de wereld staan, een wijze van vervolging, waar de ander wordt gezien als de vijand. We kunnen veronderstellen dat de aanstichters van deze tragische ontwikkelingen voor het volk zich zo verhouden tot de wereld, een relatie van angst en vervolging, van narcistische onbuigzaamheid, waar het volk wordt gezien als de vijand, een wereldbevolking die wordt gezien als te groot en geëlimineerd dient te worden
binnen een eugenetisch perspectief. Het totalitair systeem werkt duidelijk
volgens de pathologische structuur van paranoia.
Massapsychose ontstaat vanuit het paranoïde profiel, hoewel ze het bondgenootschap nodig hebben van verschillende pathologische profielen, met name de geperverteerden, cynisme en instrumentalisering.
zij zijn degenen die niet geloven in het discours van vervolging, maar meestal worden ze veel rijker van de crisis die zij hielpen te creëren voor eigen gewin, en de psychopaten, de huurlingen van het regime om voort te kunnen bestaan.
De paranoïde waan vervolgt uit naam van wat het voorspelt, gezorgd wordt dat wat werd voorspeld ook uitkomt.
“Er zullen veel doden vallen,” wordt gezegd, en inderdaad, door het verbieden van behandelingen die patiënten genazen en het onzeker maken van de bevolking zullen die doden gaan vallen.
Daarnaast rechtvaardigt het ideologische narratief de vervolging als zelfverdediging. Voor een paranoïde persoon is doden toegestaan, want het was uit “zelfverdediging.” In de paranoïde waan denkt men dat men van alles mankeert, wat leidt tot massaal Syndroom van Münchhausen, het misplaatste overbehandelen van een gewone virusziekte die goede en vroege zorg behoeft, het ontkennen van de matigheid, negeren van waarschuwingen en de ervaring van experts, waardoor meer problemen en lijden ontstaan dan er worden opgelost.
In de waanhyperchondrie van paranoia is de ziekte overal, wordt ervaren als gevaarlijk, als dodelijk, de vijand van de levenden. De zieken staan tegenover de gezonden, de zuiveren tegenover de onzuiveren.
Bevelen worden gegeven om dat deel van het maatschappelijk lichaam te verwijderen dat is aangewezen als zijnde onrein. De vermeende onzuiverheid moet worden opgejaagd met terreur en radicale methoden, het doel heiligt de middelen.
Daarom zei Hannah Ahrendt: “Terreur vormt de grondslag voor het totalitaire politieke lichaam, zoals rechtsorde dat is voor het republikeinse politieke lichaam.”
Het hele beeld is een afdrijven naar totalitarisme. Voor de politieke filosofie, met name volgens werk van Italiaans filosoof Giorgio Agamben, is het een kwestie van het normaliseren van de staat van uitzondering, waar mensenrechten worden opgeschort. De “pas” belet vrij van beweging. Het is een gewonnen weddenschap dat de aard van deze paspoorten, bedoeld om de bewegingen van burgers te beheersen, zullen worden aangewend voor andere “noodgevallen,” ecologie, gezondheid, terrorisme, gefabriceerd onder de noemer “uitzondering.” Hier de criteria voor totalitarisme, dat niet kan worden afgedaan als dictatuur, despotisme of tirannie: monopolie over de massamedia en de politiemacht, centraal aansturen van de economie, vervolgen van tegenstanders en critici, een systeem om individuen te volgen, het aanmoedigen tot veroordelen, concentrationaire logica, georkestreerd op terreur, “schone lei-aanpak,” een bewegende ideologie, gebouwd op de verdeling tussen goede en slechte burgers, de vijand, zichtbaar of onzichtbaar, en zuiverheid. Het totalitaire systeem wordt gedragen door een ideologie, dat betekent een waanidee dat geen enkel raakvlak meer heeft met logische waarheid of de ervaren realiteit dat zich qua inhoud voortdurend moet hernieuwen om een onwettige macht te behouden.
Het sleutelinstrument voor de vestiging van totalitaire macht is allereerst het intimideren van de geesten, om ze ontvankelijk te maken voor de ideologie. Mediapropaganda moet zorgen voor een splijten van het collectief, van traditionele banden, familiebanden, sociale klassen, politieke groepen, al naargelang de scheiding tussen “goed” en “kwaad” bij de paranoïde persoon.
De lijn van duiding kan zich ontwikkelen volgens de “kameleon-ideologie.” Al snel doet angst zijn intrede, door het aanwijzen van de vijand. In dit geval, aan het begin, is de vijand een vreselijk virus dat de menselijke soort wil decimeren, waartegen we “in oorlog zijn.”
Dan wordt de vijand de ongehoorzame die zich niet houdt aan de maatregelen, opgelegd door de politiek. Propaganda, vaak verhuld onder subtiele manipulaties, “het is voor je eigen bestwil,” schept plezier in het creëren van collectief traumatische schokken, bijvoorbeeld het dagelijks herhalen van het dodental, wat ervoor zorgt dat de macht kan worden uitgebreid over het verdoofde en doodsbange volk dat, onder het effect van paradoxale orders en de uitputtingsslag, de martelende machthebbers betitelt als heiland, zonder het besef, spijtig genoeg, dat die zogenaamde reddende engelen tegelijkertijd de onderdrukkers zijn.
Totalitarisme is qua organisatie internationaal, universeel in zijn ideologisch doel en planetair in zijn politieke aspiraties. Het “experiment van totale overheersing is hun streven,” zoals Hannah Arendt zei.
Geconfronteerd met het algehele geweld en teweeggebrachte wanhoop wordt de psyche verzwakt. Velen vervallen tot zelfdoding, perversie of waanzin.
Individuen die de basisregels respecteren kunnen als voorstander van een totalitaire ideologie terugvallen, vaak in een geperverteerde handelwijze. Het invoeren van een totalitair systeem leidt daarom tot het veelvuldig voorkomen van machtsmisbruik en sadistisch handelen door “kleine baasjes” die zich als zodanig manifesteren.
Dan vraagt men zich af hoe deze goede huisvader, meestal zo aardig, al zo lang een bekende, in staat is tot dergelijke wreedheden. Tot slot, Goebbels schreef in zijn dagboek: “In een getto van Warschau was er een opkomst van tyfus. Maar er werden maatregelen genomen zodat ze het getto niet uit konden. Immers, Joden waren altijd al dragers van allerlei besmettelijke ziekten. Ze moeten ofwel samengedreven worden in getto's en aan hun lot overgelaten worden, of ze moeten worden geëlimineerd.
Anders zullen ze altijd de gezonde bevolking van beschaafde staten blijven besmetten.” Belangrijk te vermelden dat we al te maken hadden met een sanitaire ideologie van een epidemiologisch type in een niet zo ver verleden, met de tyfusepidemie die de nazi's beweerden te bestrijden en beëindigen.
Met de inzet van deze jacht op tyfus werd een deel van de bevolking aangewezen als drager en behandeld als epidemie in stand houdende parasieten.
De tyfusepidemie verspreidde zich omdat daarvoor de omstandigheden aanwezig waren: uitgifte van met bedwantsen geïnfesteerde dekens, dicht opeen gepakt leven in onhygiënische getto's, etc.
In een artikel getiteld “De zaden voor de internationale fascist,” terwijl iedereen de overwinning opeiste en geluiden klonken van “dit nooit weer,” kondigde Hannah Arendt, op de rokende puinhopen van de Tweede Wereldoorlog, direct “de gevaren van morgen” aan, in de vorm van de internationale nazi, die zou infiltreren in de naoorlogse institute bij wijze van een occulte sekte en zelfs terug zou kunnen komen middels de creatie van één Europa.
Oftewel, op het moment dat Europese volken dachten dat ze van het verschrikkelijke beest waren verlost waarschuwde de filosofe: dit kan opnieuw gebeuren, en veel erger.
In het totalitaire systeem zijn de levenden de vijand, het individu wordt gereduceerd tot, op zijn best, een nummer.
De taal wordt gecorrumpeerd zodat individuen niet langer na kunnen denken over wat hen overkomt, bijvoorbeeld “asymptomatische zieken,” die uitdrukking betekent niets, of de toevoeging van een nieuwe vocabulaire in de media, niet minder dan zestig nieuwe woorden en uitdrukkingen. Dan is het doel niet langer vervreemding maar het uitroeien van het menselijk onderwerp.
Daarvoor is het nodig dat elke spontaniteit wordt gebroken.
In de kern draagt totalitarisme genocide in zich: het heeft de mens niet meer nodig, of eerder, doet alsof men de mens opnieuw creëert: de nieuwe mens, voor wie het nodig is de vrijheid te onderdrukken om het tirannieke en ongezonde ideaal van reinheid te laten heersen.
Transhumanisme, een moderne vorm van de “supermens” van de nazi's, is de pure en simpele ontkenning van mensenrechten.
De term “transhumanisme” werd in de jaren 1940' bedacht door de broer van Aldous Huxley om de plaats van de term “eugenetica” in te nemen.
Het excuus van het krachtige lichaam, de wil tot macht van de getranshumaniseerde superman, veronderstelt de verwijdering van de vermeend nuttelozen, de zieken en lijdenden.
Totalitaire regimes gebruiken altijd wetenschap, of beter gezegd, sciëntisme, om een pseudolegitimiteit te bewerkstelligen voor hun bestaan en eisen een soort van religieuze geestdrift voor dit sciëntisme.
Over de huidige crisis heerst de god van de wiskunde. Hannah Arendt zei dat propaganda “niet langer een objectieve kwestie is waarover men een mening mag hebben maar een even werkelijk en onaantastbaar element is geworden in hun leven als de rekenkundige regels.”
Ik moet er echter aan herinneren dat het onmogelijk is om wiskundige, statistische, biologische concepten toe te passen op de menselijke politieke, morele en spirituele beleving.
Als we accepteren dat wiskunde of statistiek ons leven beheersen dan zijn we gereduceerd tot een nummer, tot een positief of negatief “geval,” en kunnen daarom worden weggewerkt zonder wroeging.
De discipline die zich bezig houdt met de menselijke politieke, morele en spirituele ervaring is de filosofie, met name de morele en politieke filosofie, en metafysica. De mens is heilig.
Het menselijk leven is heilig. Ofwel, het is onmogelijk wetenschappelijke concepten toe te passen, afkomstig uit de “harde wetenschappen” wetenschappen van dode materie, op de menselijke politieke, morele en spirituele ervaring.
De wetenschappelijke aanpak, gedreven voorbij zijn grenzen, wordt onmenselijk en wordt dan gebruikt voor het rechtvaardigen van een aanpak die menselijk noch wetenschappelijk is. Laat me hier de schrijver Koestler citeren die getuigt over de wijzen van werving van de totalitaire beleving die hij zelf onderging uit “Darkness at Noon”:
“Er zijn twee opvattingen over menselijke moraliteit, en zij zijn tegenpolen. De ene is Christelijk en humanitair, die het individu als heilig verklaart en stelt dat de regels van rekenkunde niet van toepassing zijn op de mens, die eeuwig onaantastbaar is. De andere gaat uit van het basisprincipe dat een gemeenschappelijk doel elk middel heiligt, niet alleen toestaat, maar eist dat het individu in elk opzicht ondergeschikt moet zij en opgeofferd zou moeten worden aan de gemeenschap, die zich ervan kan ontdoen als ware het een proefkonijn of een offerlam.”
Dank u zeer.
Dank je wel, Ariane. Vertaling en ondertitels
Erick van Dijk